Pareceume moi interesante o debate ó que deu pé o traballo dos nosos compañeiros Diego, Boris e Caterina: as redes sociais e a súa cuestionabilidade.
Todos sabemos que internet é unha ferramenta con multitud de ventaxas, moitos de nós non saberíamos vivir xa sen él porque ten tantas utilidades que xa se converteron en necesidade.
Pero tamén sabemos que non é todo benévolo en internet, a rede ten os seus inconvenientes e os seus perigos e o mesmo pasa cas redes sociais.
As redes sociais teñen a principal virtude da comunicación, as persoas coñecidas comunícanse e á súa vez coñecen a outras personas que, se cadra, poden ter cousas en común e polo tanto pódense facer extensible os gustos e aficións de un, ten aplicacións democratizadoras polo que atañe, por exemplo, a difusión da música dun grupo de amigos, ou dun corto, ou dun poema poño por caso.
Pero penso que o perigo reside na protección dos datos, ou mellor dito, na non protección dos datos e do acceso a estas redes por parte dos menores de idade (acceso irregulable ata o momento, pois é un asunto moi complexo de abarcar).
E é que as redes sociais, a pesar de seren un circulo cerrado: teñente que invitar, agregar, podes facer que quen non este agregado non vexa as túas cousas... unha vez entres nese circulo (por outra parte, moi fácilmente) podes obter moitísima información sobre a vida dos demáis (que por lóxica deberían ser conscientes do que fan pulular pola rede).
Ademáis, ao marxe destes perigos e das virtudes parécenme moi absurdas as relacións que se texen nestas redes.
Todos sabemos que internet é unha ferramenta con multitud de ventaxas, moitos de nós non saberíamos vivir xa sen él porque ten tantas utilidades que xa se converteron en necesidade.
Pero tamén sabemos que non é todo benévolo en internet, a rede ten os seus inconvenientes e os seus perigos e o mesmo pasa cas redes sociais.
As redes sociais teñen a principal virtude da comunicación, as persoas coñecidas comunícanse e á súa vez coñecen a outras personas que, se cadra, poden ter cousas en común e polo tanto pódense facer extensible os gustos e aficións de un, ten aplicacións democratizadoras polo que atañe, por exemplo, a difusión da música dun grupo de amigos, ou dun corto, ou dun poema poño por caso.
Pero penso que o perigo reside na protección dos datos, ou mellor dito, na non protección dos datos e do acceso a estas redes por parte dos menores de idade (acceso irregulable ata o momento, pois é un asunto moi complexo de abarcar).
E é que as redes sociais, a pesar de seren un circulo cerrado: teñente que invitar, agregar, podes facer que quen non este agregado non vexa as túas cousas... unha vez entres nese circulo (por outra parte, moi fácilmente) podes obter moitísima información sobre a vida dos demáis (que por lóxica deberían ser conscientes do que fan pulular pola rede).
Ademáis, ao marxe destes perigos e das virtudes parécenme moi absurdas as relacións que se texen nestas redes.
Reivindico o correo e o correo instántaneo!!! O msn e o correo hotmail, por exemplo, semellan moito máis rentables, penso.
Por último, afilióme a protesta de Patricia: borrarse do tuenti é tarefa odiseica.
saúdos
Lucía
Por último, afilióme a protesta de Patricia: borrarse do tuenti é tarefa odiseica.
saúdos
Lucía